Το γύρο του κόσμου κάνει η είδηση της αυτοκτονίας του 69χρονου πρώην Προέδρου του Περού, Άλαν Γκαρσία. Επειδή το ονοματάκι του δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στα μέρη μας, καθώς δε φτάνουν πολλές ειδήσεις από το Περού, εδώ είμαστε για να θυμίσουμε ποιος ήταν.Ας το πάρουμε από την αρχή. Ο Γκαρσία, ο οποίος ήταν γνωστός ως “El caballo loco” (το τρελό άλογο), εξελέγη δύο φορές Πρόεδρος: το 1985 – 1990 και το 2006 – 2011. Το συμβάν που σημάδεψε την πρώτη θητεία του, ήταν η δολοφονία περίπου 200 κρατουμένων το 1986, κατά την επέμβαση αστυνομίας για να καταστείλει μία εξέγερση στις φυλακές της Λίμα.

Τη δεκαετία του 1990 ο Γκαρσία βρέθηκε μπλεγμένος σε οικονομικά σκάνδαλα και το 1992, όταν κατηγορήθηκε για παράνομο πλουτισμό, εξασφάλισε πολιτικό άσυλο στην Κολομβία. Από εκεί, πήγε στη Γαλλία, όπου και έζησε μέχρι το 2001, όταν και παραγράφηκαν τα εγκλήματα του. Επέστρεψε στο Περού σαν κύριος και εξελέγη και πάλι Πρόεδρος το 2006, γιατί ως γνωστόν, όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του, ξέρουμε τι παθαίνει μετά.

Και φτάνουμε στο 2009 και την σφαγή της Μπάγκουα. Η κυβέρνηση Γκαρσία λοιπόν, προσπάθησε επιθετικά και με fast – track διαδικασίες, να εφαρμόσει τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για εξορύξεις πετρελαίου και μεταλλευμάτων, ακόμα και σε περιοχές της Αμαζονίας. Μετά από μήνες δυναμικών κινητοποιήσεων των ιθαγενών λαών που υπερασπίστηκαν με κάθε κόστος τα εδάφη τους, οι συγκρούσεις κορυφώθηκαν στην πόλη Μπάγκουα. Στα γεγονότα που έγιναν γνωστά ως «Ελ Μπαγκουάσο» σκοτώθηκαν 10 ιθαγενείς και 13 αστυνομικοί.

Αφού τα σκάτωσε σε πολλά επίπεδα και αφού την τρίτη φορά που έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές δεν πήρε ούτε 5%, ο Γκαρσία εγκατέλειψε και πάλι τη χώρα, για να κάνει ζωάρα στην Ισπανία και επισκεπτόταν το Περού αραιά και πού. Όμως οι βρωμιές του ήταν πολλαπλές και περιελάμβαναν μεταξύ άλλων την εμπλοκή του σε υποθέσεις διαφθοράς, η γνωστότερη εκ των οποίων ήταν η κατηγορία ότι είχε πάρει μίζες για την κατασκευή της Γραμμής 1 του Μετρό της Λίμα.

Όταν άρχισε, έστω και καθυστερημένα, να τον αναζητά η Δικαιοσύνη, εκείνος ζήτησε πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία της Ουρουγουάης, η οποία τελικά αρνήθηκε να του το παραχωρήσει. Πόσες φορές να πιάσει το ίδιο κόλπο;

Χθες λοιπόν, έφτασε ο Εισαγγελέας στην πόρτα του με ένταλμα σύλληψης. Ο Γκαρσία αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι και λίγες ώρες μετά, εξέπνευσε στο νοσοκομείο.

Όσο κι αν από χθες τα εγχώρια, λατινοαμερικανικά αλλά και διεθνή μέσα, επιχειρούν το «ξέπλυμα» του Άλαν Γκαρσία, παρουσιάζοντας τον σαν τον καημένο που πανικοβλήθηκε, δε θα κλάψουμε κιόλας. Αντιθέτως, ελπίζουμε η αυτοκτονία του να αποτελεί την αρχή της αντιστροφής της παραδοσιακής ατιμωρησίας των λαμόγιων της ηπείρου (Πινοτσέτ, Φουτζιμόρι, Ρίος Μοντ και όχι μόνο) και ευχόμαστε το παράδειγμα του Γκαρσία να ακολουθήσουν και άλλοι: πρώτος και κύριος ο κατηγορούμενος για εγκλήματα της ανθρωπότητας πρώην Πρόεδρος της Κολομβίας, Άλβαρο Ουρίμπε.