Στις 7 Ιανουαρίου 1966 οι εφημερίδες της Μπογκοτά λαμβάνουν ένα μανιφέστο του Καμίλο Τόρρες, του ιερέα και ηγέτη του λαϊκού κινήματος του Ενιαίου Μετώπου, ο οποίος εγκατέλειψε την πολιτική δράση στην πόλη για να ενταχθεί στον αντάρτικο στρατό του ELN (Ejército de Liberación Nacional). Το κείμενο συνοδεύεται από μία φωτογραφία του Καμίλο δίπλα στους ηγέτες του ELN, Φάμπιο Βάσκες και Βίκτρο Μεδίνα, οι οποίοι το συνυπογράφουν.

Κολομβιανοί:

Για πολλά χρόνια οι φτωχοί της πατρίδας μας περίμεναν τη φωνή της μάχης για να ριχτούν στον τελικό αγώνα ενάντια στην ολιγαρχία.

Εκείνες τις στιγμές στις οποίες η απελπισία του λαού είχε φτάσει στα άκρα, η άρχουσα τάξη πάντα έβρισκε έναν τρόπο να εξαπατά το λαό, να τον αποσπά, να τον κατευνάζει με νέες συνταγές που πάντα κατέληγαν στο ίδια: στα βάσανα για το λαό και στην ευημερία για την προνομιούχα κάστα.

Όταν ο λαός ζητούσε έναν ηγέτη και τον βρήκε στο πρόσωπο του Χόρχε Ελιέσερ ΓΑΪΤΑΝ, η ολιγαρχία τον σκότωσε. Όταν ο λαός ζητούσε ειρήνη, η ολιγαρχία έσπειρε τη χώρα με βία. Όταν ο λαός δεν άντεχε άλλη βία και οργάνωσε τα αντάρτικα για να πάρει την εξουσία, η ολιγαρχία δοκίμασε το στρατιωτικό πραξικόπημα ώστε τα αντάρτικα, ξεγελασμένα, να παραδοθούν. Όταν ο λαός ζητούσε δημοκρατία, πάλι τον εξαπάτησαν με ένα δημοψήφισμα και ένα Εθνικό Μέτωπο με το οποίο του επέβαλαν τη δικτατορία της ολιγαρχίας.

Τώρα ο λαός δε θα τους πιστέψει ποτέ ξανά. Ο λαός δεν πιστεύει στις εκλογές. Ο λαός ξέρει ότι οι νόμιμες οδοί έχουν εξαντληθεί. Ο λαός ξέρει ότι δε μένει παρά η ένοπλη οδός. Ο λαός είναι απελπισμένος και αποφασισμένος να ρισκάρει τη ζωή του για να μη ζήσουν οι Κολομβιανοί της επόμενης γενιάς σα σκλάβοι. Για να έχουν τα παιδιά αυτών που τώρα θέλουν να δώσουν τη ζωή τους, εκπαίδευση, στέγη, τροφή, ένδυση και, πάνω απ’ όλα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Για να μπορούν οι μελλοντικοί Κολομβιανοί να έχουν μία δική τους πατρίδα, ανεξάρτητη από τη βορειοαμερικανική ισχύ.

Κάθε ειλικρινής επαναστάτης πρέπει να αναγνωρίσει την ένοπλη οδό ως τη μοναδική που απομένει. Παρόλα αυτά, ο λαός περιμένει οι ηγέτες, με το παράδειγμα και με την παρουσία τους, να δώσουν το παράγγελμα της μάχης.

Εγώ θέλω να πω στον κολομβιανό λαό ότι αυτή είναι η στιγμή. Ότι δεν τον έχω προδώσει. Ότι έχω διατρέξει τις πλατείες των χωριών και των πόλεων περιοδεύοντας για την ενότητα και την οργάνωση της λαϊκής τάξης για την κατάληψης της εξουσίας. Ότι έχω ζητήσει να αφιερωθούμε σε αυτούς τους σκοπούς μέχρι το θάνατο.

Όλα είναι πλέον έτοιμα. Η ολιγαρχία θέλει να οργανώσει άλλη μία παρωδία εκλογών. Με υποψηφίους που παραιτούνται και μετά ξαναδέχονται την υποψηφιότητα. Με δικομματικές επιτροπές. Με κινήματα ανανέωσης που βασίζονται σε ιδέες και άτομα που, όχι μόνο είναι παλιά, αλλά και που έχουν προδώσει το λαό. Τι άλλο περιμένουμε, Κολομβιανοί;

Εγώ έχω ενταχθεί στον ένοπλο αγώνα. Από τα βουνά της Κολομβίας σκέφτομαι να συνεχίσω τον αγώνα με τα όπλα στο χέρι, μέχρι να κατακτήσω την εξουσία για το λαό. Έχω ενταχθεί στο Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης επειδή σε αυτόν βρήκα τα ίδια ιδανικά με εκείνα του Ενιαίου Μετώπου. Βρήκα την επιθυμία και την πραγματοποίηση της ενότητας από τη βάση, την αγροτική βάση, χωρίς θρησκευτικές διαφορές και χωρίς παραδοσιακά αντιδραστικά κόμματα. Χωρίς καμία διάθεση να πολεμήσω τα επαναστατικά στοιχεία από οποιαδήποτε ομάδα, κίνημα ή κόμμα. Χωρίς ηγεμονισμούς. Σε έναν Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης που επιδιώκει να απελευθερώσει τον λαό από την εκμετάλλευση, από τις ολιγαρχίες και τον ιμπεριαλισμό. Που δε θα καταθέσει τα όπλα έως ότου η εξουσία βρεθεί αποκλειστικά στα χέρια του λαού. Που ανάμεσα στους στόχους του αποδέχεται την πλατφόρμα του Ενιαίου Μετώπου.

Όλοι οι πατριώτες Κολομβιανοί οφείλουμε να είμαστε επί ποδός πολέμου. Σιγά – σιγά θα αρχίσουν να αναδύονται έμπειροι αντάρτες ηγέτες σε όλες τις γωνιές της χώρας. Στο μεταξύ, πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή. Πρέπει να συγκεντρώσουμε όπλα και πυρομαχικά. Να αναζητήσουμε αντάρτικη εκπαίδευση. Να συζητήσουμε με τους πιο κοντινούς μας. Να μαζέψουμε ρούχα, φάρμακα και προμήθειες και να προετοιμαστούμε για έναν παρατεταμένο αγώνα.

Ας κάνουμε μικρά πράγματα ενάντια στον εχθρό, με τα οποία η νίκη θα είναι σίγουρη. Ας δοκιμάσουμε αυτούς που λέγονται επαναστάτες. Ας απορρίψουμε τους προδότες. Ας μη σταματήσουμε να δρούμε, αλλά ας μην είμαστε ανυπόμονοι. Σε έναν παρατεταμένο πόλεμο, όλοι θα χρειαστεί να δράσουν κάποια στιγμή. Αυτό που έχει σημασία, είναι αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, η επανάσταση να μας βρει έτοιμους και υποψιασμένους. Δε χρειάζεται όλοι να τα κάνουμε όλα. Οφείλουμε να μοιράσουμε τη δουλειά. Οι στρατιωτικοί του Ενιαίου Μετώπου οφείλουν να είναι στην εμπροσθοφυλακή της πρωτοβουλίας και της δράσης. Όσο βρισκόμαστε σε αναμονή ας έχουμε υπομονή και εμπιστοσύνη στην τελική νίκη.

Ο αγώνας του λαού πρέπει να γίνει λαϊκός αγώνας. Έχουμε ήδη αρχίσει, επειδή η μέρα είναι μακρά.

Κολομβιανοί: ας μη σταματήσουμε να ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα του λαού και της επανάστασης.

Αγωνιστές του Ενιαίου Μετώπου, ας κάνουμε πραγματικότητα τα συνθήματα μας:

Για την ενότητα της λαϊκής τάξης μέχρι το θάνατο!

Για την οργάνωση της λαϊκής τάξης μέχρι το θάνατο!

Για την κατάληψη της εξουσίας από τη λαϊκή τάξη μέχρι το θάνατο! Μέχρι το θάνατο, επειδή είμαστε αποφασισμένοι να πάμε μέχρι τέλους. Μέχρι τη νίκη, επειδή ένας λαός που δείχνει αυταπάρνηση μέχρι θανάτου, πάντα πετυχαίνει τη νίκη.

Μέχρι την τελική νίκη, με τα συνθήματα του Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης:

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΘΑΝΑΤΟΣ!

Καμίλο ΤΟΡΡΕΣ ΡΕΣΤΡΕΠΟ

Για τον ΣΤΡΑΤΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ:

Φάμπιο ΒΑΣΚΕΣ ΚΑΣΤΑΝΙO

Βίκτορ ΜΕΔΙΝΑ ΜΟΡΟΝ

Από τα βουνά, Γενάρης του 1966.