«Ήταν στο πλευρό των καταπιεσμένων», «δεν ξέχασε ποτές τις ρίζες του», «ανέδειξε το ποδόσφαιρο του Νότου», είναι οι φράσεις που επαναλαμβάνονται αυτές τις μέρες μετά το θάνατο του Μαραντόνα. Όπως επίσης, ότι πήρε θέση απέναντι στο εμπάργκο ενάντια στην Κούβα, στήριξε τη Βενεζουέλα του Τσάβες, ήταν «απείθαρχος».
Ξεχνάμε όμως, ότι ο Ντιέγκο δε χτυπούσε μόνο «προς τα πάνω», δηλαδή τους ισχυρούς, αλλά και προς τα κάτω. Ξεχνάμε τα περιστατικά κακοποίησης γυναικών, τις φωτογραφίες με ανήλικες στην Κούβα, όπου πήγαινε για σεξοτουρισμό, ξεχνάμε ότι ήταν πολύ κακός σύζυγος και πολύ κακός πατέρας, έχοντας αφήσει παιδιά σε διάφορα μέρη του κόσμου, για τα οποία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε. Διαβάζοντας τα αφιερώματα στο πρόσωπό του, ακόμα και από μέσα στου αριστερού ή του αναρχικού χώρου, η σελίδα επιλέγει να συνταχθεί με μία – προφανώς μειοψηφική – μερίδα κόσμου, που εγείρει τα εξής ερωτήματα:
Όσοι και όσες υποτίθεται ότι παλεύουμε για μία καλύτερη κοινωνία, μπορούμε να ανεβάζουμε κάποιους θνητούς σε ένα βάθρο, μόνο και μόνο ακολουθώντας το «λαϊκό αίσθημα»;
Μπορούμε να συγχωρούμε καταπιεστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές αυτών των ανθρώπων, μόνο και μόνο επειδή ξύπνησαν μεγάλα πάθη σε λαϊκές ομάδες και σε ολόκληρες πόλεις ή χώρες; Και αν ναι, ποιο ακριβώς είναι το σύνορο και το κριτήριο της δικαιολόγησης;
Ας μην μπούμε καν στη συζήτηση ότι το ποδόσφαιρο ήταν και συνεχίζει να είναι το κατεξοχήν κανάλι διοχέτευσης φαλλοκρατικών συμπεριφορών, ότι ήταν και συνεχίζει να είναι ένα πεδίο που στηρίζεται σε αξίες της πατριαρχίας και που ξερνάει τις γυναίκες και άλλα άτομα που ξεφεύγουν από αυτό το μάτσο πρότυπο. Ας μην μπούμε σε αυτήν τη συζήτηση, αλλά ας επικεντρωθούμε σε ένα ζήτημα που πρέπει να μας προβληματίσει, ως αγωνιζόμενα υποκείμενα. Η μορφή του Μαραντόνα είναι η τυπική μορφή του βίαιου, κακοποιητή και παιδόφιλου που υπάρχει σε οικογενειακά περιβάλλοντα. Είναι η τυπική μορφή του κακοποιητικού «συντρόφου», για τον οποίο στις συλλογικότητες μας κάνουμε τα στραβά μάτια, επειδή «είναι αγωνιστής», δέρνει μπάτσους, έχει δικαστήρια. Είτε στο σπίτι, είτε στη δουλειά, είτε σε κινηματικούς χώρους, τα θύματα της κακοποίησης πρέπει απλώς να σιωπήσουν και να ανέχονται διαρκώς τους κακοποιητές τους και ποτέ μα ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουν για τον πόνο που τους προκάλεσαν, μόνο και μόνο επειδή για τα μάτια της πλειοψηφίας, οι κακοποιητές είναι σπουδαία άτομα.
Αυτές τις νοοτροπίες αναπαράγουμε; Ότι υπάρχουν πράγματα που καλό είναι να μη λέγονται, εντάξει μωρέ, πρέπει να καταλάβουμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος; Και τα σώματά που υπέστησαν βία, πότε θα βρουν ειρήνη και δικαιοσύνη; Σίγουρα αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, όσο επικρατεί αυτή η λογική σε κοινωνικό επίπεδο, δε θα γίνει όσο μαθαίνουμε στα παιδιά μας να λατρεύουν είδωλα, των οποίων τις πράξεις αποσιωπούμε, δε θα γίνει όσο προσπαθούμε να φιμώσουν τις φωνές που υπενθυμίζουν αυτόν τον αντίλογο.
Καλό είναι λοιπόν να μη θεοποιούμε κανέναν και ναι, κάποιoι άνθρωποι που έχουν τοποθετηθεί ψηλά, ίσως πρέπει να αποκαθηλώνονται. Καλό είναι επίσης, αυτή η μερίδα της αριστεράς και της αναρχίας, που στις 25 Νοέμβρη έκανε δημοσιεύσεις ή συμμετείχε σε συγκεντρώσεις ενάντια στην έμφυλη βία και την ίδια μέρα έγραφε διθυράμβους για τον Μαραντόνα, να προβληματιστεί γύρω από τις αντιφάσεις της και κυρίως, γύρω από τις αξίες της.
Tierra y Libertad 
εάν εσύ ή εσείς καλοί μου άνθρωποι είστε τέλειοι, άψογοι στη ζωή σας, παραδείγματα προς μίμηση, έτοιμοι για να ζήσετε ήδη τη νέα κοινωνία, τότε με γεια σας και χαρά σας το κείμενο.
Η γνώμη μου είναι πως ο Ντιέγκο ‘θεοποιήθηκε’ ακριβώς γιατί ήταν άνθρωπος όπως όλοι μας, με ένα εξαιρετικό όμως ταλέντο, ο οποίος μπορούσε να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με κάθε καρυδιάς καρύδι άνετα, να εκφράσει τη γνώμη του δίχως να μασά τα λόγια του, και κακά τα ψέματα, ναι, πάντα να υποστηρίξει τους καταπιεσμένους.
Δεν ξέρω αν ήταν όλα αυτά που του σέρνεται εσείς οι αλάνθαστοι. Επειδή εγώ έμαθα να συγχωρώ στη ζωή μου, τον συγχωρούσα την ίδια στιγμή που οι φυλλάδες »έγραφαν» – ποτέ δεν τις εμπιστεύτηκα» όπως αγαπώ τον Γούντι Άλεν, τον Κέβιν Σπέισι και πολλούς άλλους που σπεύδουν να κατηγορήσουν άνθρωποι είκοσι και τριάντα χρόνια μετά από συγκεκριμένα γεγονότα!
Βλέπετε, το χάρισμα να σε αγαπούν και να σου συγχωρούν τα πάντα δεν το χαρίζει σε όλους ο ύψιστος, και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που μας βασανίζει όλους εμάς που θα πεθάνουμε σχεδόν ανώνυμοι την ώρα που η εικόνα του Ντιέγκο, του Τσε, του Άλι, του Στίβενσον και πολλών άλλων ηρώων των ανθρώπων ανά την υφήλιο θα κοσμεί τους τοίχους των πόλεων και των δωματίων της απανταχού νεολαίας.
Ευχαριστώ για τον χρόνο και την υπομονή σας
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εσύ μπορεί να ξεπλένεις και να συγχωρείς αγαπητέ, επειδή δεν είσαι εσύ που υπέστης τη βία και επειδή έχεις την προνομιάρα να έχεις ελάχιστες πιθανότητας να υποστείς βία από σύντροφό σου. Άρα, πρόβλημα είναι μόνο ό,τι είναι πρόβλημα σου. Εμείς όμως δε συγχωρούμε και ούτε θέλουμε να χτίσουμε μία κοινωνία στην οποία η κακοποίηση των γυναικών θα συγχωρείται.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
κανένας φίλη ή φίλε δεν συγχωρεί τη βία επί των γυναικών, μη βάζεις λόγια στο στόμα που δεν είπα. Τον Ντιέγκο συγχωρώ για όλα όσα υπήρξε. Δεν ξέρεις τίποτα για τη ζωή μου ή όλα εκείνα που έχω τραβήξει, και ούτε θα κάτσω να σου τα αραδιάσω. Είχα την μεγάλη όμως τύχη να υποστώ αφόρητη βία από τις γυναίκες στα μακρινά χρόνια ’70 μέχρι να συνηθίσω πρώτα και να μάθω μετά πως κανείς δεν είναι ιδιοκτησία του άλλου [από τις φεμινίστριες στην Ιταλία, να είναι καλά οι κοπέλες] ώστε σήμερα να είμαι λιγάκι πιο ανεκτικός από ότι ήμουν τότες! Δικαίωμα σου να μη συγχωρείς, εγώ έμαθα να το κάνω, όταν αντέχω, με τη σύντροφο μου εξαρχής, και με τους άλλους φυσικά, και νιώθω λιγάκι πιο ελεύθερος όταν συγχωρώ. Κοίτα λοιπόν την καμπούρα σου και άσε εμάς να αγαπάμε τον Ντιεγκίτο και κάθε άλλον σαν κι αυτόν που σημάδεψε γενιές και αμέτρητους ανθρώπους για τα καλά του και πάλι τα καλά του.
Πολλά φιλιά λοιπόν, Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
με σεβασμό για την διαφορετικότητα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
και κάτι ακόμη, η φωτογραφία από το εξώφυλλο της αέναης κίνησης είναι από το άρθρο: https://www.infoaut.org/graphicscomics/i-murales-come-strumento-di-lotta-collettiva-e-femminista
εάν δεν γνωρίζεται ιταλικά, λυπάμαι….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι μωρέ Kleovis, είμαστε «αλάνθαστοι» αν αυτό σημαίνει ότι δεν κακοποιούμε συνανθρώπους μας.
#the bar for men is so low, it’s a tavern in Hades
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αναμένοντας… » τις φωτογραφίες με ανήλικες στην Κούβα » ή έστω σχετικές πηγές!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αλήθεια τώρα; Πέφτετε από τα σύννεφα; Τελοσπάντων, ας φρεσκάρουμε τη μνήμη μας: Κλαούντια Βιγιαφάνε (πρώην σύζυγος και μητέρα του παιδιού του), Ροσίο Ολίβα (πρώην σύντροφος), Βερόνικα Οχέδα (πρώην σύντροφος) είναι κάποιες από τις γυναίκες που έχουν καταγγείλει τον Μαρανατόνα για βία εναντίον τους. Η καταγγελία της δημοσιογράφου Γιεκατερίνα Ναντόλσκαγια για σεξουαλική παρενόχληση κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ στη Ρωσία, είναι επίσης πολύ γνωστή. Όχι τώρα που πέθανε ο Μαραντόνα, ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ.
Σε όποια μεγάλη μεξικάνικη, χιλιάνικη, αργεντίνικη, περουβιανή, κολομβιανή – και όχι μόνο – εφημερίδα βάλετε στην αναζήτηση τις λέξεις Maradona και menores (ανήλικες) ή maltrato (κακοποίηση) ή agresión (βίαιη επίθεση), θα σας δώσει αποτελέσματα. Το ίδιο και ισπανικές εφημερίδες όπως η El País και η La Vanguardia. Όσοι και όσες δε γνωρίζετε ισπανικά, ψάξτε και στον Guardian ή στο bbc. Εξίσου εύκολα πληροφορείται κανείς και για τα «πάρτι» με κοκαΐνη και ανήλικα κορίτσια στην Κούβα.
Ενδεικτικά στέλνουμε ένα λινκ που περιέχει φωτογραφία με ανήλικες, καθώς και το βίντεο που διέρρευσε το 2014, στο οποίο ο Μαραντόνα σηκώνεται από τον καναπέ και χτυπάει τη σύντροφό του, Ροσίο. Ο ίδιος αργότερα σχολίασε σχετικά: «δε χτυπάω γυναίκες, αλλά ήθελα να ξεριζώσω το κεφάλι της Ροσίο».
Εσάς λοιπόν που ισχυρίζεστε «αυτά δεν ισχύουν» (αλήθεια, πώς το ξέρετε;), θα σας παρακαλούσα να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να σκεφτείτε γιατί τον υπερασπίζεστε με τόση θέρμη και τι ακριβώς είναι αυτό που νιώθετε ότι θίγεται μέσα σας. Καμιά φορά συμβαίνει να γκρεμίζονται κάποια ινδάλματά μας, ξεπεράστε το και φερθείτε ώριμα.
https://www.encancha.cl/internacional/2020/11/25/acusado-de-misoginia-pedofilia-los-episodios-mas-negros-en-la-vida-de-diego-armando-maradona-64404.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Προσπερνάω τα κλασικα γραφικα τσιτατα περί φαλλοκρατιας και ποδοσφαίρου και περιμενω παραπομπές που να αποδεικνύουν ότι ο Μαραντονα ήταν βιαστής και παιδοφιλος..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!