Ο Φαμπιάν Τομάσι ήταν για χρόνια χειριστής αεροπλάνου που έκανε ψεκασμούς σε καλλιέργειες στην περιοχή Entre Ríos στην κεντρική Αργεντινή. Μετά από την άμεση επαφή με αγροχημικά, διαγνώστηκε με οξεία πολυνευροπαθεια, η οποία έχει προκαλέσει βλάβες στο νευρικό του σύστημα, στους πνεύμονες και στο δέρμα. Παρ’όλα αυτά, σήμερα ο Φαμπιάν πρωταγωνιστεί στον αγώνα ενάντια στην αγροτοβιομηχανία και στις πολυεθνικές όπως η Monsanto. Σε κείμενό του, που δημοσιεύτηκε πριν από 4 μέρες, γράφει:

«(…) Φοβάμαι να πεθάνω. Θέλω να ζήσω. Ίσως αυτός ο φόβος μου χρησιμεύει ως ένα είδος ασπίδας, αντισώματος, όπως το χιούμορ. Υπάρχουν άνθρωποι που με στηρίζουν ώστε να μπορώ να γράφω, αντί να χάνω το χρόνο μου κλαίγοντας, που η ασθένεια με έκανε να αδυνατίσω 50 κιλά.

Έχω δει πολλούς ανθρώπους να πεθαίνουν εξαιτίας των ψεκασμών, αλλά κανένας δεν ενθαρρύνθηκε να γράψει. Για να μην πάω μακριά, ο αδερφός μου, ο Ρομπέρτο, ήταν ένα ακόμη από τα θύματα της τοξικής βροχής που εκτόξευαν τα αεροπλάνα του: ο καρκίνος στο συκώτι δεν τον συγχώρεσε. Ο πατέρας μου πέθανε έτσι, με αυτό το βάσανο στο μυαλό και καταπίνοντας σιωπηλά την αδυναμία του να με βοηθήσει στην κατάσταση μου. Πνιγμένος από οργή και από τρόμο.

Εγώ δε θέλω να πνίγω πλέον τις λέξεις μου.

Θέλω να φωνάξω.

Πολλές παράκτιες επαρχίες έχουν σαρωθεί από την επέλαση της γλυφοσάτης και των υπόλοιπων χημικών των εταιριών, οι οποίες προσποιούνται ότι δε γνωρίζουν ότι τα ανθρώπινα όντα έχουμε σε ποσοστό 70% γενετική ομοιότητα με τα φυτά. Πώς περίμεναν ότι τα δηλητήρια τους θα μας διέκριναν; Δεν το κάνουν. Γι’αυτό και, όταν γίνονται ψεκασμοί, μόνο ένα 20% του φαρμάκου μένει στα φυτά, το υπόλοιπο κυκλοφορεί ελεύθερο στον αέρα που αναπνέουμε.

(…) Δέχτηκα πολλές απειλές, επειδή γνωστοποιώ τι είναι αυτά που μας κάνουν να τρώμε, να αναπνέουμε και να πίνουμε καθημερινά. Αλλά δε φτάνει πλέον να λέμε “Έξω η Monsanto”, γιατί οι αλυσίδα του κακού εκτείνεται πλέον και στις υπόλοιπες πολυεθνικές εταιρίες που έχουν αγκαλιάσει τη σιωπή. Δεν υπάρχει ασθένεια χωρίς δηλητήριο και δε θα υπήρχαν δηλητήρια χωρίς αυτή την εγκληματική συνενοχή μεταξύ των πολυεθνικών, της βιομηχανίας της υγείας, των κυβερνήσεων και της Δικαιοσύνης.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται αυτό να σταματήσει και οφείλουμε να παλέψουμε γι’αυτό, γιατί οι εχθροί μας έχουν γίνει υπερβολικά ισχυροί.

Δεν είναι επιχειρηματίες, είναι υπηρέτες του θανάτου.»

Πηγή: La Garganta Poderosa